چرا حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر یک فناوری شکست خورده است؟ - وبلاگ کشتی گیران

به گزارش وبلاگ کشتی گیران، حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر قرار بود فناوری فوق العاده و بی نقصی باشد. فقط کافی است مانند همواره انگشت خود را روی نمایشگر قرار دهید تا قفل گوشی باز گردد. اما آیا واقعا این فناوری بهتر از گزینه های جایگزین است و تمام وعده های آن عملی شده؟ در ادامه به این موضوع می پردازیم.

تاریخچه مختصر حسگر اثر انگشت

سال ها قبل از اینکه اپل آیفون 5s را با حسگر اثر انگشت راهی بازار کند، شرکت های دیگری در این زمینه وارد عمل شده بودند. اما واقعیت این است که اپل نقش مهمی در محبوبیت این مشخصه داشت. بعد از آیفون 5s که در سال 2013 راهی بازار شد، سال بعد گلکسی نوت 4 هم این مشخصه را دریافت کرد.

اولین حسگرهای اثر انگشت از نوع خازنی بودند و بر روی این سنسور های الکترود های بسیار کوچکی تعبیه شده بود. در اواخر دهه 2010، بیشتر گوشی های هوشمند مجهز به این مشخصه بودند. با این حال در سال 2017 اپل سیستم تشخیص چهره خود موسوم به فیس آی دی را رونمایی کرد و شرکت چینی ویوو هم اولین گوشی مجهز به حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر را به دست کاربران رساند.

آیفون سپس برای تقریبا تمام گوشی های خود استفاده از حسگر اثر انگشت را کنار گذاشت و اگرچه همچنان بخش بزرگی از گوشی های اندرویدی از حسگر اثر انگشت فیزیکی استفاده می نمایند، اما گوشی های پرچم دار و گران قیمت با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر راهی بازار می شوند.

وعده های فناوری حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر

Vivo X20 Plus اولین گوشی مجهز به این فناوری محسوب می گردد که اوایل سال 2018 عرضه شد. این گوشی از یک اسکنر اپتیکال استفاده می کرد که ابتدا نوری را به سمت انگشت کاربر می تاباند و سپس با بهره گیری از یک دوربین کوچک، از انگشت او عکس می گرفت.

در آن دوران، قرارگیری حسگر اثر انگشت در پنل جلویی همچنان پدیده رایجی بود و بنابراین با استفاده از حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر، امکان استفاده از نمایشگر های بزرگ تر و حاشیه های باریک تر امکان پذیر می شد. این فناوری در ابتدا بسیار مجذوب نماینده بود و به کاربران حس فیلم های علمی-تخیلی را منتقل می کرد.

البته اولین نسل های حسگرهای اثر انگشت زیر نمایشگر مسائل زیادی داشتند. اولا کاربران باید انگشت خود را دقیقا روی نقطه خاصی قرار می دادند و ضمناًً نسبت به حسگرهای مرسوم، بسیار کندتر بودند. چنین مسائلی کاملا طبیعی است زیرا تمام فناوری های نو در ابتدا محدودیت هایی دارند. اما پتانسیل های این فناوری آنقدر مجذوب نماینده بود که کاربران زیادی بی صبرانه منتظر ارائه نسل های بعدی این فناوری بودند.

آینده ای که در عوض دریافت کردیم

حالا در سال 2022، گوشی ها زیادی با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر راهی بازار می شوند. سامسونگ از سال 2018 مشغول استفاده از این فناوری است و گوگل هم در سال 2021 به بهره گیری از آن روی آورد. حالا به جای حسگرهای اپتیکال، از حسگرهای اولتراسونیک استفاده می گردد که با پالس های صوتی، تصویر سه بعدی اثر انگشت به گوشی راه پیدا می نماید.

مشکل اصلی این فناوری این است که بهبود های اجرا شده کافی نیستند. ارتقاهای اجرا شده در سال 2022 نسبت به سال 2018 چندان چشمگیر نیست. در حقیقت این فناوری هنوز از نظر سرعت و راحتی به پای حسگر های اثر انگشت فیزیکی نمی رسد.

به عنوان مثال گوشی های سری گلکسی S22 که از برترین پرچم داران سامسونگ هستند، هنوز در رابطه با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر مسائل زیادی را ایجاد می نمایند. افرادی که از این گوشی ها بهره می برند، ممکن است برای آنلاک کردن گوشی خود چند بار کوشش نمایند.

آیا آینده از آن قابلیت تشخیص چهره است؟

اپل از چند سال قبل نشان داد که به نظر این شرکت، آینده از آن سیستم تشخیص چهره است. با وجود اینکه حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر پتانسیل های زیادی دارد، اما بعد از چند سال انتظار به نظر می رسد به این زودی ها مسائل کلیدی آن رفع نخواهد شد. اگر شرکت های اندرویدی به هر دلیلی نمی خواهند به سمت حسگر های فیزیکی اثر انگشت برگردند، باید تمرکز خود را به ساخت سیستم مشابه فیس آی دی اپل معطوف نمایند.

بدون شک فیس آی دی هم مسائلی دارد و مثلا می توانیم به چالش های مربوط به باز کردن قفل گوشی هنگام استفاده از ماسک اشاره کنیم. واقعیت این است که استفاده از حسگر اثر انگشت فیزیکی همچنان بهتر از سیستم تشخیص چهره و حسگر زیر نمایشگر است. اما همانطور که گفتیم در حال حاضر واقعیت این است که پتانسیل های حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر به واقعیت تبدیل نشده و شرکت های اندرویدی باید در این زمینه شکست را بپذیرند.

منبع: How To Geek