از تشنگی زمین تا عطش آدم ها - وبلاگ کشتی گیران

به گزارش وبلاگ کشتی گیران، نذر یکی از واژه های با معنا و عمیقی است که فی البداهه و فقط با کمی فکر کردن درباره اش حال ما خوب می گردد. شاید به علت پیشینه ذهنی است که از این واژه داریم.

هر وقت مسئله ای داریم هر وقت به بن بست می خوریم، نذر می کنیم تا گشایشی ایجاد گردد که معمولا می گردد و ما به شکرانه حال خوب مان، نذر خود را ادا می کنیم.

گستره و حجم این حال خوب آنقدر زیاد است که ادای نذر را در طول زمان استمرار می دهیم، چون باور داریم همین نذر باعث می گردد گره گشایی و راه گشایی در زندگی ما همیشگی گردد.

شاید به همین علت است که کنشگران و فعالان اجتماعی و در ادامه، سازمان های دولتی در سال های اخیر از واژه نذر بیشتر استفاده می نمایند تا مردم را تشویق نمایند برای همیاری بیشتر در بحران های اجتماعی.

حالا دیگر مردم با نذورات متفاوتی مانند نذر علوفه و آبشخوری برای حیات وحش، نذر لوازم التحریر، نذر لباس، نذر کتاب و... آشنایند و به فعالان این حوزه ها یاری می نمایند. این واژه و دامنه اش آنقدر وسیع است که چند هفته قبل که جنگل های زاگرس آتش گرفت، فعالان اجتماعی مردم را دعوت به همکاری کردند و از آنها خواستند برای خرید آتش کوب یاری نمایند و آن را به حساب نذورات خود بگذارند.

این روزها نذر دیگری هم زیاد دیده و شنیده می گردد؛ نذر آب. راستش را بخواهید ایران تشنه است.کل کشور از کم آبی رنج می برد، پاییز و زمستان سال گذشته بارندگی بسیار کم بود و بهار سال جاری هم که بارش ها در حد باران های اردیبهشت بود.کارشناسان هر روز می گویند ایران را تنش آبی فراگرفته است و بعضی منطقه ها مثل سیستان و بلوچستان، جنوب کرمان و خراسان جنوبی بیشتر درگیر این تنش هستند. باورش سخت است.

شاید نتوانیم تصور کنیم اما بیشتر مردم سیستان و بلوچستان آب خوردن هم ندارند حالا آب برای کشاورزی و دامداری بماند. مردم این استان تشنه اند و آب خوردن برایشان حیاتی است. در این بحران و حالت اورژانسی منطقه، هلال احمر پویش نذر آب راه اندازی نموده و از مردم خواسته یاری نمایند.

برای این پویش، ویدئویی هم تهیه نموده که دیدنش حالت را آنقدر بد می نماید که حتما دست به کار می شوی و یاری می کنی. نه برای این که حال خودت را خوب کنی بلکه برای این که در برطرف تشنگی بچه های سیستان قدمی برداشته باشی.

سیستان و بلوچستان در حالت اورژانس آبی قرار گرفته و باید یاری کرد تا این بحران حل گردد. اما برطرف کم آبی این استان و کل ایران به برنامه ریزی و درست اقدام کردن نیازمند است. با مصطفی فروتن، جهادگر و مدیر دبیرخانه هماهنگی تشکل های جهادی کمیته امداد هم صحبت شدم تا از تجربه و راهکارهایش برایمان بگوید.

مردم پای کارند

فروتن بر این باور است که در همه جهان حل بحران ها و مسائل اجتماعی به دست مردم حل می گردد. دولت ها امکانات محدودی دارند و قاعدتا نمی توانند همه مسائل را حل نمایند. او می گوید: در ایران هم چنین بوده اما از زمان رضاخان که دولت همه امور را به دست گرفت، نقش مردم کمرنگ شد. امام خمینی(ره) هم بر این نکته تاکید داشتند که کار مردم را به مردم بسپارید.

این گفته ایشان چندان عملی نشد. مردم در مقاطع مختلف نشان داده اند پای کارند و هر زمان که لازم باشد همه جوره یاری می نمایند.کرونا یکی از همین بحران ها بود که هنوز هم با آن درگیریم. مردم آمدند پای کار و یاری ها آغاز شد. هر کسی داشت به آن که نداشت یاری می کرد.

میزان و مقدار اهمیتی نداشت. مهم همدلی بود که ایجاد شد. اما از وقتی دستگاه های دولتی وارد موضوع شدند، یاری های مردمی هم کمتر شد.

الان دیگر بضاعت دستگاه های دولتی کم شده و نمی توانند مثل سابق یاری نمایند، مردم هم دیگر نیستند و از قضیه فاصله گرفته اند. تجربه نشان داده اگر دولت کار را به خود مردم می سپرد و تمرکزش را در ایجاد زیرساخت ها می گذاشت و کارهای بنیادین را انجام می داد، اکنون بحران کرونا بهتر مدیریت شده بود. دولت بدون برنامه و برای برطرف نیازهای اورژانسی وارد می گردد و کار را خراب می نماید.

دولت ها، زیرساخت ها را درست نمایند

فروتن می گوید: در مساله آب و خشکسالی و کمبود آب در سیستان و بلوچستان و چند استان دیگر هم باید مردم پای کار بیایند و یاری نمایند. دولت باید زیرساخت ها را درست کند. ایران سال هاست دچار بحران آب است و این اوضاع اگر درست نگردد بحران عمیق تر هم می گردد. سیستم سنتی کشاورزی، زمین ها را از بین برده و ایران را با بحران آب روبه رو نموده است.

سال هاست دولت ها بخش کشاورزی را رها نموده اند. دولت ها اگر می خواهند یاریی به برطرف بحران کم آبی بنمایند همه نیروی خود را برای اصلاح کشاورزی قرار دهند. بحران کم آبی و رساندن اورژانسی آب به مردم تشنه سیستان و بلوچستان، جنوب کرمان و بقیه جاها را مردم حل می نمایند.

به این نکته هم اشاره کنم که رساندن آب با تانکر به مردم، یکی از آن راه های بی فایده است که نتیجه روزانه دارد. باید برای منطقه های که در بحران آب قرار دارند حداقل دستگاه های آب شیرین کن خریداری گردد. باید شیرین کردن آب دریای عمان به صورت جدی پیگیری گردد و این آب به مردم سیستان و بلوچستان برسد.

دانش بنیان ها پای کار بیایند

ایران در زمینه تکنولوژی، به خصوص علم دانش بنیان پیشرفت های خوبی داشته است. الان وقتش است نیروهایی که به این علم مسلط هستند پای کار بیایند و فراوری آب شیرین را در دستور کار قرار دهند. به نظرم بخشی از یاری های مردمی باید به سمت علومی که می توانند فراوری آب بنمایند، برود.

دولت باید در این زمینه فعال و متمرکز گردد اما یاری های مردمی هم باید وارد گردد و از طرفی مطالبه گری مردم هم باید تغییر شکل بدهد. دیگر زمان آن نیست که با تانکر به مردم تشنه آب رسانده گردد. باید مردم از دولت و گروه های فعال مردمی بخواهند فراوری و مدیریت آب را در دستور کار قرار دهند.

اگر این روش ها اصلاح نگردد و مطالبه گری شکل دیگری به خود نگیرد، بحران کم آبی روز به روز جدی تر می گردد. این مطالبه گری با سیاه نمایی و تضعیف حاکمیت تفاوت دارد. این مطالبه گری یعنی سیستم ناکارآمد و قدیمی که باید به سیستم های تازه و علمی تبدیل گردد.

اما و اگرهای حضور چهره های معروف در بحران ها

این که مردم و چهره ها پای کار می آیند و برای خاموش کردن آتش زاگرس یاری می نمایند را به فال نیک می گیریم. این همان فرمول کار مردم باید به مردم سپرده گردد، است. اما این حمایت و همیاری نباید دولت ها را از وظایفشان دور کند. دولت ها باید زیرساخت ها را درست نمایند که با آغاز تابستان و گرما جنگل ها آتش نگیرد و اگر گرفت سریع خاموش گردد که شرایط بحرانی نگردد.

این که چهره ها از آبرو و اعتبار خود برای یاری در شرایط بحران استفاده می نمایند باید دست مریزاد گفت به آنها. اما تجربه نشان داده این افراد باید یاری هایشان را در ذیل سازمان هایی مانند بهزیستی، هلال احمر و سازمان های مردم نهاد معتبر انجام دهند تا حساب ها تعیین و شفاف باشد که چقدر جمع آوری و کجا و به چه شکل هزینه شده است.

اگر هر فرد معروفی خودش شماره کارت و حساب اعلام نموده و پول جمع آوری کند، اولا معلوم نیست پول ها چگونه هزینه می گردد، ثانیا یاری آنها بیشتر از این که به کار مردم بحران زده بیاید، برای چهره ها اعتبار به وجود می آورد و این دو تا کلا با هم تفاوت دارند.

طاهره آشیانی - روزنامه نگار / روزنامه وبلاگ کشتی گیران