کشف تازه دربارۀ ارتباط کابوس و آلزایمر - وبلاگ کشتی گیران

به گزارش وبلاگ کشتی گیران، تحقیقات تازه نشان می دهند که ارتباط معنی داری بین کابوس تماشا در میانسالی و ابتلا به زوال عقل در پیری وجود دارد. حتی ممکن است کابوس تماشا خودش دلیل ابتلا به زوال عقل باشد.

وبلاگ کشتی گیران | ما یک سوم عمرمان را در خواب سپری می کنیم و یک چهارم زمانی که خوابیم صرف خواب تماشا می گردد. بنابراین، برای یک فرد معمولی در سال 2022 با میانگین عمر 73 سال، این اندازه مجموعاً بیش از شش سال خواب تماشا است.

به گزارش وبلاگ کشتی گیران ، با در نظر گرفتن نقشی که خواب تماشا در زندگی ما بازی می نماید، ما درباره اینکه چرا خواب می بینیم، مغز چگونه خواب ها را خلق می نماید و مهمتر از آن، اهمیت خواب ها برای سلامتی ما (به ویژه سلامت مغز) اطلاعات اندکی داریم. خواب ها می توانند اطلاعات شگفت انگیزی درباره سلامت مغز در اختیار ما قرار دهند. به طور خاص، تجربه مکرر خواب های بد و کابوس که شما را از خواب بیدار می نمایند در میانسالی یا بالاتر از آن ممکن است با خطر افزایش یافته ابتلا به زوال عقل ارتباط داشته باشد.

در یک مطالعه داده های سه تحقیق گسترده درباره سلامت و سن در آمریکا تحلیل شد. این تحقیقات شامل بیش از 600 فرد بین 35 و 64 سال و 2600 فرد 79 ساله و بالاتر می شد. هیچ یک از آنها در شروع تحقیق مبتلا به بیماری زوال عقل نبودند و داده های آن ها تا نه سال برای گروه میانسال و پنج سال برای گروه مسن ثبت شد. در شروع تحقیق (2002/12) شرکت نمایندگان پرسشنامه هایی را کامل کردند از جمله پرسشنامه ای که درباره مقدار تجربه خواب های بد و کابوس بود. هدف این مطالعه یافتن پاسخِ این پرسش بود که آیا شرکت نمایندگانی که در شروع مطالعه کابوس های بیشتری می تماشاد، در آینده افت شناختی (افول سریع در حافظه و مهارت های فکری به مرور زمان) را تجربه کردند و به زوال عقل مبتلا شدند یا نه.

کابوس های هفتگی

شرکت نمایندگان میانسالی که هر هفته کابوس می تماشاد، احتمال تجربه افول شناختی شان در دهه بعدی 4 برابر دیگران بود. جالب اینجاست که رابطه بین کابوس ها و مبتلا شدن به زوال عقل در آینده برای مردان بسیار قوی تر از زنان بود. برای مثال، احتمال ابتلا به زوال عقل در مردان سالمندی که هر هفته کابوس می تماشاد در قیاس با همتایانی که هیچ کابوسی را تجربه نمی کردند، پنج برابر بیشتر بود. با این حال، در زنان این افزایش خطر فقط 41 درصد بود. در گروه های میان سال نیز الگوی بسیار مشابهی پیدا شد.

روی هم رفته، این نتایج نشان دهنده اینست که کابوس های مکرر شاید یکی از نخستین نشانه های زوال عقل باشد که می تواند چندین سال یا حتی چند دهه بر شروع مسائل حافظه و فکر کردن مقدم باشد به ویژه در مردان. ضمناً این احتمال وجود دارد که تجربه مکرر خواب های بد و کابوس اصلا خودش دلیلی برای زوال عقل باشد. با در نظر گرفتن ماهیت این مطالعه، نمی توان با قطعیت گفت کدامیک از این فرضیه ها درست است، با این حال، فارغ از اینکه کدام نظریه درست از آب درمی آید، نتیجۀ اصلی مطالعه یکسان باقی می ماند و آن این است که تجربه تکرارشونده خواب های بد و کابوس در میانسالی و سنین بالاتر ممکن است با خطر افزایش یافته ابتلا به زوال عقل در سنین بالاتر همراه باشد.

خبر خوب اینست که کابوس های مکرر قابل درمان هستند و ثابت شده است که نخستین روش درمان کابوس، تجمع پروتئین های غیرعادی مرتبط با بیماری آلزایمر را کاهش می دهد. گزارشات موردی نیز حاکی از بهبود حافظه و مهارت های فکری پس از درمان شدن کابوس هاست. این یافته ها حاکی از آنست که درمان کابوس ممکن است به کاهش افول شناختی یاری نموده و در بعضی افراد جلوی ابتلا به زوال عقل را بگیرد. این یافته در تحقیقات آینده بایدکامل گردد.

منبع: sciencealert

مترجم: زهرا ذوالقدر